Ik ben begonnen met motorrijden (en wat jij daarvan kunt leren)
“Kijken waar je heen wilt” zegt mijn instructeur vanaf de eerste les en echt, dat werkt. Als ik een krappe bocht op het oefenterrein moet nemen (en denk dat dit nooit gaat lukken) kijk ik naar waar ik heen moet en dan gaat mijn motor vanzelf de bocht om.
Tot de laatste les. De eerste bochten gingen als vanzelf en opeens….. neemt de onzekerheid het over. In plaats van te kijken waar ik heen moet zie ik de stoeprand steeds dichterbij komen. Mijn spieren spannen zich aan. Ik knijp tegelijkertijd in koppeling, gas en rem.
En ik val om!
Met de motor.
Mag en durf ik dit?
Al lange tijd roep ik dat ik zou willen motorrijden. Met een man en zoon die kunnen motorrijden, lijkt het me leuk om met elkaar op motorvakantie te gaan. Maar ja, tussen zeggen en doen zit een verschil. Mijn kinderen denken er het hunne van en geven me voor moederdag een proefles cadeau.
Shit! Durf ik dit wel?
Na een grondige uitleg van mijn zoon op zijn motor, heb ik het lef de proefles te boeken. Ik kom stralend thuis. De durf is er.
De volgende hobbel is de financiële investering. Zoveel geld, zonder noodzaak, zonder zwaarwegend argument. Alleen omdat ik het leuk vind. Het enthousiasme en de permissie van mijn gezin is er en daardoor kan ik het ook aan mezelf geven.
Ik ben nu zeven lessen verder. Ik voel me een hele held, maar de angst is er. Toch weet ik deze elke keer te overwinnen.
Ongeschonden maar met de nodige adrenaline in mijn lijf, kruip ik onder de motor vandaan. Mijn instructeur komt naar me toe en ik zeg tegen hem dat ik de motor netjes naar de grond heb begeleid. Hoezo, vooral niet teveel aan mezelf denken!
Ik ga weer op de motor zitten. Dezelfde rondjes, dezelfde bochtjes. “Kijken waar ik heen wil, kijken waar ik heen wil” wordt mijn mantra. En nee, ik wil niet naar die stoeprand.
Dit gaat over mijn uitdaging, maar misschien ook over die van jou.
Kijk je naar wat er voor je ligt of durf je verder te kijken?
Verder kijken dan dat wat voor je ligt
Als je te maken hebt met psychische klachten of een GGZ-diagnose bij jezelf, je partner of je kind wordt je aandacht daar automatisch naar toe getrokken. Net als de stoeprand die aandacht vraagt en niet opzij gaat.
Durf je verder te kijken, ook al overzie je niet hoe je dat moet doen en waar je uit gaat komen?
Mijn instructeur leert me in kleine stapjes hoe ik steeds meer controle krijg over de motor. Dat doet hij niet door me continu dezelfde bocht te laten oefenen. Langzaam krijg ik steeds meer vertrouwen door zijn goede uitleg, instructie en begeleiding. Daarom durfde ik weer bochten te rijden nadat ik was gevallen.
Nu nog werken aan mijn snelheid.
Willen jullie ontdekken hoe jullie weer naar elkaar kunnen kijken in plaats van naar de diagnose? In het relatie E-book vinden jullie uitleg en oefeningen (om alvast die stoeprand te ontwijken).
Wil jij of willen jullie onder begeleiding ontdekken en leren hoe je voorbij die psychische klachten of GGZ-diagnose kunt kijken? Neem dan contact met me op.