Welke adviezen wil je cliënt niet meer horen?
Naasten zeggen dat ze adviezen die krijgen niet werken. Hoe komt dat? Ze zijn gericht op het veranderen van de ander. En dat is precies wat niet kan. Je kunt alleen maar jezelf veranderen. Hoe kun jij je cliënt dan wel helpen?
“Welke adviezen wil je niet meer horen?”
Dat was de vraag die ik vorige week in de ‘nieuwsbrief via Whatsapp’ stuurde.
Een rake vraag want de reacties kwamen los… Ik deel er een aantal.
- Laat hem los
- Gewoon streng zijn
- Laat je niet dwingen door haar, doe wat jij wilt
- Ga niet mee in de paniek
- Daar moet hij gewoon mee stoppen
- Dat moet je niet goed vinden
- Heb je al gedacht aan scheiden?
- Draai de kraan na vijf minuten dicht
- Gooi al die spullen gewoon weg
- Je moet grenzen stellen
- Laat het maar mis gaan, dan komt ze vanzelf tot inzicht
- Ik weet een goede therapeut. Heeft mij ook geholpen
- Ik zou eens goed boos worden
- Je moet wel tijd voor jezelf nemen
- Ga zijn gedrag spiegelen, dan ziet hij vanzelf dat het niet normaal is
- Jij kunt toch gewoon eten wat jij wilt
Dit zijn adviezen van familie, vrienden en bekenden, maar ook van professionele hulpverleners.
Naasten worden hierom boos. Ze voelen zich hierdoor in de steek gelaten en niet serieus genomen.
Naasten hebben niets aan adviezen
Mensen die deze adviezen krijgen hebben een partner of een kind of een ouder met psychische klachten. Soms is er geen diagnose gesteld, soms wel. Regelmatig gaat het om een combinatie van diagnoses, bijvoorbeeld iemand met autisme, eetstoornis en dwang.
Heftige problematiek voor de persoon zelf, omdat het in ons land ongelooflijk moeilijk is om hulp te vinden als het gaat om een combinatie van diagnoses. Elke diagnose heeft een eigen ‘loket’, die vaak niet samenwerken. Of eerst moet de ene diagnose behandeld worden voordat de andere diagnose in aanmerking komt voor therapie.
Van het thuisfront wordt dan veel gevraagd.
Er wordt teveel gevraagd!
Die naasten zijn sterk. Ongelooflijk sterk. Ze houden het heel lang vol. Ze vragen geen hulp voor zichzelf. Ze proberen op alle mogelijke manieren om de ander te helpen. Dat is de persoon van wie ze houden. Degene waar ze zich verantwoordelijk voor voelen en die ze ‘beter’ willen maken. Maar er is ook de angst dat het misgaat, dat het slechter gaat en angst voor de woede uitbarstingen. Daarom doen naasten uiteindelijk alles om te zorgen dat de ander weer rustig wordt. Dat is uiteindelijk beter voor het hele gezin.
En dit proces is precies waarom adviezen niet werken! Ze zijn erop gericht om de ander te veranderen.
Wat ik toen deed en wat ik nu doe
Ik was zelf zo’n naaste. Ook ik kon niets met de adviezen die ik kreeg. Mijn overtuiging dat niets hielp werd daardoor steeds meer bevestigd.
Ik ontdekte dat alles wat ik deed gericht was op mijn partner en kind ‘beter’ te maken. Na 15 jaar was het te zwaar.
Toen ben ik anders het gaan doen. Dit bleek de opening voor een hele andere manier voor omgaan met de GGZ-problematiek binnen mijn gezin. Een manier die wel bleek te helpen.
Vanuit de positieve effecten die ik merkte, ben ik deze manier gaan professionaliseren. Dit heeft geresulteerd in de Boonstra-methode en het boek ‘Als helpen niet helpt’.
Ruim tien jaar begeleid ik naasten in de Boonstra-methode, geef ik lezingen en train ik professionals hierin.
Ben jij naastencoach of -therapeut en ben je benieuwd naar deze manier van begeleiden van naasten? Op dinsdag 29 november om 13.30 uur ben je welkom bij de online informatie bijeenkomst waarin ik mijn expertise in het werken met naasten graag met je deel.
========================================================================