Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg (Einstein) deel 2

Je wilt graag iets veranderen in je relatie, maar het lukt niet. Terwijl je het echt probeert. Op allerlei manieren. De reactie die je krijgt is wéér hetzelfde.

Einstein was een wijze man. Bekend van de relativiteitstheorie. Daar hoeven we niet over te discussiëren.
Ik hoop niet dat je verwacht dat ik in dit blog zijn theorie ga uitleggen, want dan val ik vreselijk door de mand!

Einstein staat bekend als de man die de tijd veranderde. Dat betekent nogal wat.
Hoe deed hij dat?
Hij durfde anders te kijken, anders te denken en hij durfde dingen op een andere manier te doen.
En daarin zit precies waarom Einstein bekend is van de uitspraak “Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg”.

Zie-je-wel-isme

Als je elkaar al langere tijd kent, dan kom je in een bepaald patroon. Zowel in manier van doen als de manier van met elkaar communiceren.
Dit geldt voor partners, maar ook voor ouder en kind of broers/zussen. Je zit in patronen die fijn en vertrouwd zijn. En je zit in patronen waarbij je van tevoren al weet hoe het gaat. Niet op een manier die fijn en prettig is. Je kunt dat bij jezelf merken als je gaat zuchten als het gesprek een bepaalde kant opgaat. Je weet al hoe het gesprek gaat verlopen.
Zo’n patroon is vaak lastig te doorbreken. Zeker als er ook nog sprake is van psychische klachten bij één van jullie.

Peter en Sarah zijn de ouders van Liset. Zij is 23 jaar en lijdt al een aantal jaar aan een eetstoornis. Je kunt je voorstellen dat dit spanning geeft in het hele gezin.
Peter en Sarah hebben hun eigen manier gevonden om met hun dochter om te gaan. Enerzijds werkt dit want Liset gaat vooruit. Anderzijds lijkt het wel of hun relatie er steeds slechter door wordt.

Sarah ploft zuchtend op de bank.
Peter: “Sarah, blijf jij maar lekker zitten, ik maak het eten wel klaar. Volgens mij heb jij hard gewerkt vandaag en ben je moe.”
Sarah: “Je weet toch dat het eten op een speciale manier klaargemaakt moet worden. En wie zegt dat ik er te moe voor ben? Mag ik geeneens meer even op de bank zitten?”
Peter: “Ik bedoel het alleen maar goed. En ik weet onderhand ook wel hoe het eten klaar gemaakt moet worden.”
Sarah: “Ja, dat hebben we al vaker gezien.”

Herken je dit patroon? Je wilt de ander helpen, het makkelijker maken voor de ander, maar je goedbedoelde handreiking wordt tegen je gebruikt.
Grote kans dat je het volgende keer niet meer aanbiedt. Waarschijnlijk krijg je dan het verwijt dat je nooit helpt en dat alles door de ander moet worden gedaan.
Als je te maken hebt met psychische klachten of een GGZ-diagnose in je relatie of gezin, wordt het bewegen rondom die problematiek nog lastiger. Er is minder vrijheid voor jullie beiden om te zeggen wat je denkt, voelt of vindt. Je loopt allebei op eieren.

Sarah en Peter kunnen bovenstaand gesprek op allerlei manieren en over diverse onderwerpen voeren. “Zie je wel, ik heb het anders geprobeerd, maar het gaat weer precies hetzelfde.” Het ‘zie-je-wel-isme’ noem je dat.
Het werkelijk anders doen, vraagt dus echt een andere manier. Niet een variant op hetzelfde.
Zoals Einstein zei: “Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg.”

Anders doen

Hoe kun je het anders doen?

Op een avond tijdens de koffie.
Peter: “Sarah, ik weet dat ik niet het eten klaarmaakt zoals Liset het wil. Toch wil ik graag helpen als ik zie dat jij moe bent. En het irriteert me mateloos dat Liset bepaalt dat ik het niet mag doen.”
Sarah: “Ik zou heel graag willen dat jij af en toe kookt, want eigenlijk kook jij heel lekker. Maar ik zie zo op tegen de reactie van Liset.”
Peter: “Ik word boos omdat Liset jou oneerlijk behandelt. Ik wil het jou makkelijker maken.”
Sarah: “Eigenlijk moeten we meer samen hierin gaan staan.”

Peter en Sarah zaten al lang in dezelfde manier van reageren. Hun zorg om en angst voor de reactie van hun dochter maakte het moeilijker om te luisteren naar elkaar. Allebei probeerden ze voor elkaar en hun gezin te zorgen. Allebei werden ze boos op de ander en voelden ze zich door elkaar niet begrepen.

Tijdens de relatiecoaching zijn ze door middel van de dramadriehoek gaan ontdekken hoe ze elkaar probeerden te helpen, maar waarom dat juist niet werkte. Voor Peter en Sarah werd het bewegen in de dramadriehoek een soort dans. Weg van elkaar. De stap uit de dramadriehoek werd een dans naar elkaar toe. Niet alles was daarmee opgelost, dat kwam later.
Ze konden elkaar wel weer vinden. Met minder woorden werd de sfeer in huis beter. Logisch dat dit een positief effect had op hun dochter Liset.

Willen jullie ook samen de dramadriehoek eens verkennen? Op een ontspannen en speelse manier? Dat kan tijdens de workshop die ik geef op zaterdag 23 maart.

Wil je mijn andere blog lezen over Einstein?