Mijn droom
Een sprookje
Er was eens… een meisje met blonde krullen.
Ze probeerde altijd lief te zijn en voor andere mensen te zorgen. Haar jeugd was niet zo makkelijk, maar door zich aan te passen en goed te kijken wat andere mensen nodig hadden, werd ze vaak wel lief gevonden. Alhoewel… niet altijd. Mensen vonden haar ook wel eens koppig. En dat vond ze niet leuk om te horen.
Toen ze ouder werd vond ze het steeds moeilijker om echt in contact te komen met andere mensen en om zichzelf te laten zien. Dat was ze eigenlijk vergeten te leren.
Als jong meisje wilde ze verpleegster worden. Dat werd ze ook. Ze mocht mensen en kinderen verzorgen die heel erg ziek waren.
Ze droomde van een man en kinderen. Ook deze droom werd werkelijkheid. Ze trouwde met een lieve zachtaardige slimme knappe man. Na vijf jaar hadden ze samen een dochter en een zoon.
Toch voelde ze zich steeds slechter. Ze probeerde zo ontzettend om goed voor haar man te zorgen en de dingen te doen zoals hij het graag wilde. Maar ergens lukte dat maar steeds niet. Ze ging zich steeds schuldiger voelen en nog meer haar best doen. Ze werd steeds eenzamer, wanhopiger, bozer en was ongelooflijk moe.
Toen bleek haar negenjarige zoon last te hebben van bang zijn, dingen moeten doen en heel somber zijn. Hier schrok ze heel erg van toen zag ze opeens dat haar man dat ook had. Ze ging nog harder werken om voor haar zoon te zorgen.
Maar toen… opeens… ging ze het licht zien.
Ze was al vanaf jonge leeftijd aan het proberen om het voor andere mensen beter te maken. Soms lukte dat heel goed, maar vaker maakte ze het daardoor alleen maar erger. Wat ze deed om te helpen, hielp helemaal niet.
Ze werd boos. Boos op zichzelf, boos op haar man, boos op alles en iedereen. Waarom???
Als een wonder kwam ze op een plek terecht waar ze leerde om naar zichzelf te kijken. Dat was mooi, moeilijk, confronterend en waardevol. Ze mocht steeds meer zichzelf worden. Haar koppigheid werd doorzettingsvermogen en ze leerde dat ze iets mocht verlangen. Haar zorgen voor anderen werd liefdevol loslaten. Ook al vond ze dat heel eng. Haar verantwoordelijkheidsgevoel mocht ze een stukje laten gaan en gaan vervangen door vertrouwen te geven.
Het wonder gebeurde dat ze daardoor kon stoppen om haar man en kind ‘beter’ te maken. Daardoor ging het met hen beter. Want ze liet hen de ruimte om zichzelf ‘beter’ te maken.
En toen – zomaar opeens – begon ze andere mensen te helpen die hetzelfde meemaakten als zij had meegemaakt. Lieve mensen die heel graag iemand beter wilden maken waar ze zielsveel van hielden.
En dat groeide en groeide.
Ze stond in kranten en tijdschriften en kwam zelfs een keer op TV.
Wat was ze trots toen ze een boek had geschreven. Een boek dat heel veel gelezen werd door veel verschillende mensen.
Ze had – stiekem – een droom… dat ze een heleboel collega’s had in Nederland en België die ook mensen gingen helpen zoals zij dat deed.
Ook die droom werd waarheid.
Door haar werk konden heel veel mensen geholpen worden.
En ze leefde nog lang blij, tevreden en gelukkig met haar man en kinderen.
—————————————————————————————————–
Niet alle dromen zijn bedrog.
Ik ben ongelooflijk trots dat mijn droom werkelijkheid is geworden.
Het netwerk van de Boonstra-methode is van start gegaan.
Ben jij nieuwsgierig naar mijnvisie en de Boonstra-methode?
Je bent welkom op de gratis informatie bijeenkomst op maandag 29 augustus van 19.00 tot 21.00 uur.