HOERA, nee HELP, mijn man is in therapie!

HOERA HELP, mijn man is in therapie!

Vaak is het de vrouw die contact met mij opneemt over relatiecoaching. Nadat ze uitgebreid haar verhaal heeft gedaan en meer over mij weet, besluit ze om eerst zelf een traject bij mij te doen. In veel gevallen hebben deze vrouwen een man met een GGZ-diagnose waarbij angst en/of dwang een rol speelt. Ze vindt het fijn om eerst zelf gehoord en gezien te worden in haar eenzame worsteling en om te ontdekken hoe ze zelf weer grip kan krijgen op haar eigen gedrag als meedwanger en vermijder.

Van daaruit wordt de man nieuwsgierig naar wat ik doe omdat hij thuis een vrouw heeft gekregen die veranderd is. Op een positieve manier.
En waar hij eerder therapie weigerde, kan relatiecoaching de stap zijn om het thuis gezelliger te krijgen en om wel in gerichte therapie te gaan. Of soms, om opnieuw in therapie te gaan, maar nu met een andere (lees: betere) motivatie.

Van HOERA naar HELP

En waar de vrouw eerst blij is (HOERA) dat haar man nu echt in therapie is, verandert dat niet zelden in een vrouw die ik wanhopig  en boos (HELP) aan de telefoon krijg.

“Het gaat veel slechter.”
“Ik mag nu helemaal niks meer doen.”
“Hij zegt dat zijn therapeut zegt dat ik in alle angsten/dwangen mee moet gaan.”
“Hij is zo egoïstisch bezig. Hij heeft totaal geen oog voor mij of de kinderen.”

Dit is niet leuk, wel realiteit

Je bent zo blij als je partner eindelijk werkelijk gemotiveerd is voor therapie en dan ook nog een therapeut heeft gevonden waar hij vertrouwen in heeft.
Het aangaan van de angst of dwang is een pittige strijd. Wij – als naasten – kunnen ons dat bijna niet voorstellen. Wij zien hoe onlogisch al die gedachten en handelingen zijn. Wij begrijpen al lang dat het vermijden van alles wat eng en angstig is zijn leefwereld alleen maar kleiner maakt. En toch is bij hem die angst (of onrust zoals het vaak ervaren wordt) zo groot en zo beangstigend dat het gevecht om daaruit te gaan ongelooflijk moeilijk is. Niet onmogelijk, wel moeilijk.

De realiteit is dat het eerst erger moet worden

De realiteit is dat het vaak eerst erger moet worden. En daar zijn wij als naasten stoorzenders in. De angst of dwang vecht om te overleven en de emotionele chantage wordt nog eens extra ingezet.
Waar je je man wil bijstaan in zijn behandeling voel je je opzij geschoven. Heb je het idee dat je weer terug bent bij af. Terwijl je hem zo graag wilt helpen.

Wat kun je dan doen als vrouw? Toch maar weer volledig meegaan in de angst en dwang? Je man alle ruimte geven?

Wat kun je doen?

Een aantal adviezen die ik dan geef:

  • Realiseer je dat je man nu echt aan het vechten is en dat zijn angst of dwang nog harder terugvecht. Dat vraagt al zijn aandacht en energie.
  • Heb vertrouwen in hem. Dat ben je misschien kwijt, maar juist van jou heeft hij vertrouwen nodig.
  • Ga niet extra mee in de dwang of angst. Blijf doen zoals je deed. Ook in wat je had opgebouwd om uit het meedwangen en vermijden te stappen.
  • Accepteer dat zijn aandacht niet bij jou en de kinderen ligt. Dat betekent niet dat je hem niet mag aanspreken in zijn rol als jouw partner of de vader van jullie kinderen.
  • Het is moeilijk voor hem om precies te vertellen wat hij in therapie doet. Toch is het voor jou belangrijk om te weten met welke exposure hij bezig is, zodat jij hem daar volledig de ruimte in kunt geven om te oefenen of dat hij jou daarin om steun kan vragen als hij dat wil.
  • Blijf bij jezelf, ook al betekent het dat de sfeer tussen jullie niet altijd gezellig is en het voelt alsof jullie uit elkaar aan het groeien zijn. Hij heeft zijn pad te lopen en jij het jouwe. Dat is even minder samen.

Je man is ziek en verzorgen helpt niet

Een zieke man

Als oncologieverpleegkundige heb ik veel ernstig zieke mensen meegemaakt. Als jouw partner kanker heeft, moet hij beter worden door eerst steeds zieker te worden van de chemotherapie. Jij kunt het niet overnemen. Hij zal al die ellendige bijwerkingen zelf moeten doorstaan.
En waar het – bij de behandeling van kanker – helpt om naast het bed te zitten en hem te verzorgen, werkt dat bij angst of dwang juist niet. Dan beland je in de emotionele chantage.
Wat wel helpt is om vertrouwen te hebben, om te geloven in een beter resultaat. En geduld en een lange adem, zonder jezelf kwijt te raken.

Word het je teveel, dan mag je mij contact met mij opnemen om even je verhaal kwijt te kunnen. Mail of bel/app me (0681941059).

NB. Dit geldt natuurlijk ook voor mannen die een vrouw hebben die in therapie gaan. En ook als man ben je welkom bij mij.

Wil je vaker mijn blog lezen?
En op de hoogte blijven?

Meld je dan hier aan voor mijn nieuwsbrief.

Please enter your name.
Please enter a valid email address.
Something went wrong. Please check your entries and try again.

2 reacties

  1. Ada Sluijs op 28 mei 2020 om 10:04

    Heldere en goede adviezen Thea. Zoals jij het beschrijft met jouw voorbeelden lijkt dat ook het beste om te doen.
    Daar heb je veel geduld en liefde voor nodig. Wel aanspreken op rollen en verantwoordelijkheden begrijp ik.
    En altijd proberen bij je zelf te blijven dat maakt de circel rond. Dat is belangrijk om jezelf niet te verliezen in dit proces lijkt me.
    Wat fijn als je dat lukt, omdat je dan ook het beste voor je relatie nastreeft en weet te bereiken. Mooi!

    • Thea van Bodegraven op 28 mei 2020 om 13:58

      Het is inderdaad balanceren in zo’n geval. Maar altijd bij jezelf blijven. En geduld is noodzakelijk!

Laat een reactie achter