Een boze mail

“Ik volg je al een tijdje op social media en ik merk dat ik me steeds meer irriteer aan je. Je doet maar alsof iedereen iets aan zijn situatie kan veranderen, maar dat is echt niet zo. Mijn man heeft heel veel therapie gehad, maar zijn dwang en depressie zullen er altijd zijn en ik zal er altijd in mee moeten gaan. Meedwangen, zoals jij dat zo mooi zegt. Ik stel grenzen zoals ik heb geleerd van zijn therapeut, maar onze twee kinderen lijden er onder. Het is fijn dat het bij jou beter gaat, maar de realiteit is bij veel mensen anders. Als ik loslaat, gaat het werkelijk mis en dat wil ik mijn kinderen niet aan doen.”

Mijn eigen onzekerheid

Deze mail kreeg ik een half jaar geleden van Else n.a.v. een bericht over loslaten. Het raakte me en ik schoot direct in mijn oude onzekerheid.
Voel ik het niet meer goed aan?
Heb ik de verkeerde woorden gebruikt?
Wie ben ik dat ik dit werk doe?
Ik moet dan uitkijken dat ik niet in de verdediging ga, want dan ga ik uit contact. Dat deed ik als kind al.

In mijn antwoord aan Else gaf ik erkenning aan haar pijn en worsteling. Dat haar situatie anders is dan die van mij. Dat zij een ander persoon is. Dat ik mijn eigen verantwoordelijkheid heb genomen – uit wanhoop, frustratie en pijn – en dat dit me onverwachts ongelooflijk veel heeft gebracht. Ook al was dat proces pijnlijk en confronterend. Maar daardoor ben ik juist ten positieve veranderd en ging mijn helpen wel helpen.
Else gaf na een aantal mails aan dat ze wel in gesprek wilde met me. Voor me zag ik een sterke vrouw; kwetsbaar en wanhopig. Mijn berichten op social media triggerde haar omdat het haar niet lukte, hoe ze ook probeerde. Ze besloot mij het voordeel van de twijfel te geven en een traject in te gaan.

Vastpakken

Haar weerstand zat bij het woord loslaten. Ze had het idee dat ze haar man en kinderen moest loslaten.
Dat is echter niet wat ik bedoel met loslaten. Voor mij bestond het uit het loslaten van mijn eigen angst en het teruggeven van de verantwoordelijkheid aan mijn man en kind. Dit kan ik terugbrengen naar mijn jeugd waarin ik al jong veel verantwoordelijkheid op me nam en het gevoel had dat ik geen fouten mocht maken. Daarom maakte ik me klein en onzichtbaar, paste ik me aan en verdween ik in mijn onzekerheid.

Met Else ben ik gaan werken met de stenen. Praktisch iets vastpakken maakt loslaten makkelijker.
Loslaten mag in kleine stapjes. Van klein naar steeds iets groter.
Op de foto kun je zien wat de stappen van Else zijn geweest. Elke sessie pakte ze er een nieuwe steen bij.

De stenen

Schaamte om wat ze deed in het meedwangen. Schaamte omdat ze niet meer wist of ze van haar man hield maar toch bij hem bleef.
Boosheid naar haar man om wat hij haar en de kinderen aandeed. En boosheid naar zichzelf omdat het haar niet lukte iets te veranderen.
Machteloosheid omdat ze alles deed wat ze in partnerbegeleiding had geleerd, maar haar man niet beter werd.
Pijn en verdriet om nu, maar ook omdat ze nu begon in te zien dat ze hetzelfde deed als haar moeder. Op een andere manier, maar wel aanpassen en zichzelf onbelangrijk (moeten) vinden.
De grootste en zwaarste steen stond voor het gevoel dat ze als kind en puber zo goed kende: niet gezien worden (ook gepest worden op school), haar vader die haar het gevoel gaf dat ze het nooit goed deed en zorgen voor haar moeder die het allemaal alleen moest doen.

“Ik voelde zoveel weerstand naar de dingen die je schreef en zei. Weerstand omdat ik niet naar mezelf wilde kijken. Ik wilde dat mijn man zou veranderen. Het triggerde me omdat ik daardoor mijn boosheid op jou kon richten. Juist omdat je me serieus nam en me volledig vrij liet (geen verkooppraatje hield) werd ik nieuwsgierig naar hoe jij het had gedaan. Toen kon ik openstaan voor een traject bij je. 
De dwang van mijn man is niet minder en toch is er iets veranderd. Er is meer rust in huis. Dat merk ik ook aan de kinderen. Nu ga ik graag bij je verder want het is mijn rouwproces dat ik een man heb met een chronische ziekte.”

Herken je je eigen boosheid of weerstand en wil je dat eens delen met mij? Dat mag. Ik ga je niet overtuigen. Ik kan je alleen vertellen wat ik heb gedaan. Wat andere mensen van mij vinden, kun je hier lezen.

*Dit blog is geschreven met toestemming en permissie van Else, die eigenlijk anders heet.