Ja maar……..in mijn situatie kan dat echt niet. Minder angst of dwang bij je partner of kind
Elke cliënt is anders en toch hebben ze allemaal iets gemeen. Bijvoorbeeld in de vraag die mij het meest gesteld wordt: “Hoe kan ik zorgen dat de angst of dwang van mijn partner of kind minder wordt?”. Mijn antwoord: “Dat kun je niet”. Het enige wat jij kunt doen is zelf veranderen. Jij kunt er voor kiezen om uit het patroon van vermijden of meedwangen te stappen.
De angst of dwang wordt erger
“Ja maar……in mijn situatie kan dat echt niet. Dan wordt de angst of dwang bij mijn partner of kind alleen maar erger.”
En weet je? Dat klopt. Als je zomaar gaat stoppen met vermijden of meedwangen doe je dat met de bedoeling de angst of dwang van de ander te beïnvloeden, minder te maken. Maar daar heeft die angst of dwang geen zin in. Die wil ruimte hebben. Hoe meer tegenwerking, hoe sterker de angst of dwang. Het effect is dan juist dat de spanning bij de ander oploopt en de angst of dwang erger wordt.
Een gevecht dat je niet wint
En geloof me, dat is een gevecht dat jij als naaste nooit gaat winnen. Jij weet dat ook, want je hebt het al zo vaak geprobeerd. En dat is waar jouw angst zit. Dit is de gemeenschappelijke deler: We zijn bang voor de reactie die gaat komen. Ik zeg ‘we’, want ik ben mijn eigen oud-cliënt en neem mezelf nog regelmatig al coachend onder handen.
Angst of dwang bij de ander kun je niet minder maken. Dit zijn symptomen van een ziekte die een specifieke behandeling nodig hebben. Zodra angst of dwang het gevoel heeft dat hij door een ander ingeperkt wordt, komt hij in verzet en wordt daardoor machtiger en groter.
Wat helpt wel?
Jouw focus langzaam gaan verleggen. Minder kijken en luisteren naar de angst of dwang. Meer kijken en luisteren naar ‘normale’ dingen om je heen. Ter vergelijk: als jouw partner of kind suikerziekte heeft, worden de klachten ook niet minder doordat jouw focus continu bij die ziekte is.
Het beste advies: Gun je partner of kind zijn angst of dwang.
Oké, dat klinkt heftig!!!
Ik zou dit advies niet durven geven als ik het zelf niet had meegemaakt. Als het mij niet had geholpen. Dit is wat ik al mijn cliënten aanleer. Ook de cliënten die in de “ja-maar” fase zitten. Als je je aandacht eraf haalt, kun jij in ieder geval uit je angst stappen. En dat geeft rust. Daar kan geen “ja-maar” tegen op.
En voor wie is dat slecht?