De overeenkomst tussen onkruid en angstig of dwangmatig gedrag

Over de verzorging van onkruid

“Zijn dwang kan bestaan door jouw gedrag.”
Dit zei ik tegen een Mariëtte over de angst- en dwangstoornis van haar volwassen zoon. En die kwam bij haar binnen.
Een ontzettend lieve vrouw die veel voor haar gezin over heeft. Ook voor haar kinderen die volwassen zijn en allang niet meer thuis wonen. En toch raakte zij verstrikt in het dwangmatige gedrag van haar zoon. Zij probeerde zoveel mogelijk mee te gaan in zijn gedrag dat aangestuurd werd door dwang. Maar ze liep er in vast en haar zoon werd er niet beter van.

Mariëtte kwam bij mij omdat ze zeker wilde weten dat ze er alles aan deed om te zorgen dat het met haar kind beter zou gaan. En het was even slikken voor haar toen ik uitlegde, dat zij – met haar lieve goede intentie – er voor zorgde dat de angst en dwang in stand bleven. Nog erger, dat zij daar zelfs de ruimte voor gaf.

Zijn dwang kan bestaan door jouw gedrag

Angst en dwang kun je vergelijken met onkruid. Alles wat je aandacht geeft en verzorgt, bloeit. Ook onkruid. En er bestaat absoluut mooi onkruid. Kijk maar eens in het voorjaar in de bermen. Er bestaat ook onkruid dat woekert en alle ruimte pakt die het kan nemen. Zelfs tussen de voegen van de terrastegels of door asfalt heen dat niet wordt gebruikt. Het heeft een lelijke en soms verwoestende werking.

Angst en dwang kun je vergelijken met onkruid. Het pakt de ruimte die het pakken kan bij de ander, hoe klein die ruimte ook is. En het effect kan verwoestend zijn.

Wat doe je als ouder of partner in deze situatie? Je verzorgt het onkruid, geeft het water, bemest het,  snoeit waardoor het nog meer kan groeien, rukt het er regelmatig uit. Het blijft terugkomen en neemt stedds meer ruimte in.
Uiteindelijk kom je erachter dat door jouw verzorging het onkruid ervoor zorgt dat de mooie bloemen en planten geen ruimte meer krijgen en daardoor verstikken.

Een mooie struik planten

Nu ga ik de vergelijking met onkruid stoppen. Voor zover mijn groene kennis gaat, kun je onkruid rigoureus te lijf gaan, hoewel ook daarin niet alle middelen verantwoord zijn. En dit is niet het geval bij een kind of partner met angst of dwang. Daarbij kun je niet rigoreus te werk gaan. Dat is niet liefdevol en zorgvuldig.

Het begint met je focus er van af te halen. Als je alleen maar ht het onkruid bezig bent, zet je nooit een mooie plant neer.
Niet het onkruid verzorgen, maar aandacht hebben voor de mooie bloemen en planten.
Mariëtte ging zich richten op de leuke eigenschappen van haar  zoon, die was ze uit het oog verloren. En ze ging aandacht hebben voor zichzelf. Waar kreeg zij energie van? Dit was even wennen. Het voelt egoïstisch, maar dat is het juist niet. Een nieuwe struik gaan kopen en planten op een plekje waar ruimte is. Daarna je focus houden op die mooie struik.

Effect als je de focus afhaalt van het onkruid

Mariëtte is aan het eind van haar traject bij mij. Resultaat:

• Haar zoon gaat beter en de therapie slaat nu wel aan
• Mariëtte geeft haar grenzen aan en kan meer genieten van de vrijheid die ze daardoor heeft
• Mariëtte kan de aandacht verdelen over haar hele gezin en daar is iedereen blij mee
• Mariëtte heeft meer rust. Dat geeft energie
• Daarbij maakt Mariëtte zich nog regelmatig ongerust over haar zoon. Ze gunt hem zoveel meer, maar ze kan hem nu loslaten

Jij bent niet verantwoordelijk dat jouw dierbare een ziekte heeft. Je bent wel verantwoordelijk hoe je er mee omgaat en hoe je kunt helpen.

Als je merkt dat jouw goed bedoelde hulp niet helpt, ga dan op zoek naar een manier die wel helpt. En Mariëtte kan je vertellen dat die er is!