Na de grens kun je loslaten

Op 3 augustus 2015 zaten wij op het San Marcoplein in Venetië te kijken naar de varende gondels toen het nieuwe brugdek in Alphen aan den Rijn met hijskraan omviel. Ik weet het nog precies, want wij belden die dag naar Alphen om een familielid te feliciteren. “Hebben jullie gezien wat er gebeurd is?” was het eerste wat er aan de andere kant van de lijn gevraagd werd voordat wij “hallo” hadden gezegd. “Uh…. nee, je bent toch jarig?” Na het verhaal te hebben gehoord, zijn we direct gaan googelen en hebben we de eerste beelden van de vallende brug gezien. Wij wonen er ongeveer een kilometer vandaan. Aan dezelfde kant van het water als de huizen waar de brug op gevallen is. 
Dat voelde vreemd. Betrokken zijn bij iets waar je niet bij bent, maar dat je goed kent. 
We zijn geen ramptoeristen, maar toen we een week later thuis waren zijn we gaan kijken. Het was moeilijk om het helemaal los te laten. We wilden het zien.

VAKANTIE

De vakantie is voor veel mensen dé periode om de grens over te gaan en alles thuis en op het werk even los te laten. Weg van de sleur, van alles wat moet en van de verantwoordelijkheden. Genieten van vrijheid, niets moeten en een andere omgeving.

De laatste jaren is er veel veranderd als het gaat om grenzen. De landsgrenzen waren redelijk vervaagd. Je moest goed kijken waar het landenbord stond en het volgende land begon. Door de euro herkende je een land ook niet meer. Maar de taal blijft gelukkig onderscheid maken tussen landen. Als je nu met de auto door de diverse landen van Europa rijdt, zie je aan de grenswachters waar het ene land ophoudt en het volgende land begint. Het is weer duidelijk. Persoonlijk vind ik dat wel wat hebben. Het gevoel dat ik echt een ander land inrijd.

GRENZEN

Binnen de grenzen van Nederland kunnen we alles op z’n Nederlands doen. In België en Duitsland gaan dingen anders. Over de grens gaan betekent aanpassen aan het land, de cultuur en de gewoonten. Dat vragen wij ook van mensen die hier komen.
En ik weet dat dit niet altijd vanzelf gaat. Dat geeft wel eens wrijving.

Zo werkt het ook tussen mensen met grenzen stellen en aanpassen.
In werksituaties.
In relaties.
In gezinnen.
Ergens vraagt het aanpassen aan elkaar, maar dan moet je helder hebben waar jouw grens ligt en hoever je die wilt verleggen.

Dat is precies wat moeilijk is, als jij goed bent in aanpassen. Jij voelt de grens van de ander goed aan en houdt daar rekening mee. Helaas is het niet zo dat de ander dat net zo goed aanvoelt als jij. Die heeft het nodig dat jij aangeeft waar jouw grens ligt. Dat jij duidelijk bent in wat jij wilt.

LOSLATEN

Ja maar…… dat vindt die ander niet leuk of wordt boos.
Tja, dat gebeurt. Als jij dan je grens verlegt en je aanpast, geef je de boodschap af dat de ander jouw grenzen niet serieus hoeft te nemen. Je past je toch wel aan.
Als je dat altijd doet, loop je tegen jezelf aan. Neem maar de mensen die geen nee durven te zeggen op hun werk. Uiteindelijk zijn zij boos omdat zij altijd extra werken en zorgen dat alles goed verloopt. Meestal is de waardering daarvoor niet heel erg hoog. Dit zie je veel gebeuren bij mensen die een burn-out krijgen.

“Je geeft de boodschap af dat de ander jouw grens niet serieus hoeft te nemen”

Duidelijk zijn en je grenzen aangeven kun je leren. De stap daarná is misschien nog wel belangrijker: loslaten.
Loslaten wat de ander vindt en hoe hij of zij reageert. Jij hebt het recht om je grens aan te geven. De ander heeft het recht om dat niet leuk te vinden. En dat mag jij loslaten.
Dat is iets dat mensen die het lastig vinden om grenzen aan te geven moeilijk vinden. Ze voelen zich verantwoordelijk voor de reactie van de ander en willen dat oplossen. En daarmee houd je de cirkel in stand.

VERANTWOORDELIJKHEID

Als je op vakantie gaat en je gaat de grens over, dan laat je Nederland los.  Je laat los wat daar gebeurt.
Als jij je grens aangeeft, mag je loslaten hoe de ander daarop reageert. Natuurlijk is dat spannend en houdt het je bezig. Als jij je grens op een zorgvuldige en respectvolle manier aangeeft, mag je de verantwoordelijkheid voor de reactie van de ander bij de ander laten. Dat is misschien even wennen. Niet aanpassen, niet oplossen. Durven staan voor wat jij vindt en wilt.
Verantwoordelijkheid overnemen betekent dat je de ander iets ontneemt. De verantwoordelijkheid bij de ander laten, betekent dat je de ander in zijn waarde laat.
Dat is toch wat je wilt?