Lachen om een oefening – Pamela deel 3
Pamela is op de Mind dag geweest en is begonnen met mijn challenge. Ze ontdekt het verschil tussen argumenten en overtuigingen. Dit doet iets met haar.
Of ik wil of niet, sinds ik het verhaal van Thea heb gehoord, gebeurt er iets. Maar gelukkig kan ik er ook om lachen.
Ergens knaagt een stemmetje in mij dat ik niet wil horen. P mankeert wat en moet hulp hebben. Niet ik. Ik doe mijn best en kan er niets aan doen! Ik zorg ervoor dat het gezin en huishouden redelijk lopen. Mijn werk is voelt als ontspanning. Even weg thuis. Maar dat stemmetje…….. Doe ik het verkeerd? Moet ik het anders doen? Maar hoe dan?
De derde oefening uit de challenge.
Willen – Kunnen – Moeten – Mogen – Durven
Dit is eigenlijk wel leuk. Met mijn vriendin Mara ga ik winkelen. Van koffie naar lunch naar thee. Mara heeft die werkwoorden gelijk door en maakt er een spelletje van. Als ik leuke, veel te dure, schoenen sta te passen, zegt ze:
Wil je deze schoenen kopen?
Kun je deze schoenen kopen?
Moet je deze schoenen kopen?
Mag je deze schoenen kopen?
Durf je deze schoenen te kopen?
Antwoorden: ja, ja, nee, nee, nee.
Nee dus, de schoenen gaan weer terug. Maar uiteindelijk koop ik op deze manier wel een mooie broek. Heb ik hem echt nodig? Nee, maar ik wil hem wel. En ik mag van mijzelf.
Mara en ik praten erover door. Door deze oefening uit de challenge van Thea vertel ik haar meer over P en mij dan ik ooit heb gedaan. Ze luistert en kijkt me aan met een blik die ik alleen van haar kan hebben. Steeds meer komen de woorden willen, kunnen, moeten, mogen, durven erdoor heen.
Ik vind het zo eng om het anders te doen. Ik ben bang. Bang voor zijn reactie. Bang voor het effect op de kinderen. Bang om te scheiden en het alleen te moeten doen.
Bang is (niet) durven, toch? Maar wat wil ik? Wat kan ik? Wat moet ik? Wat mag ik?
Het complete verhaal van Pamela is beschikbaar als E-book in de kennismakingsmodule van de online training.
Ook de oefening met de werkwoorden is in deze moduel te vinden.
Wat mooi om te zien hoe Pamela steeds meer durft! Steeds meer naar haar eigen hart luistert.
Het geeft mij veel inspiratie, het helpt, dus heel hartelijk bedankt voor jouw verhaal!
Yvonne
Pamela is zeker dapper, dat zie je heel goed Yvonne. Fijn dat ze jou inspireert.
Hallo Thea,
Ik wil even reageren op je nieuwsbrief, waarin je het verschil aangeeft tussen begeleiding van partner en ouders bij GGZ en dat wat jij doet.
Inderdaad krijgt GGZ betaald voor de cliënt en niet voor het systeem er om heen. En de relatie en communicatie tussen cliënt en partner/familie.
Toen mijn dochter in deeltijdbehandeling was kon ik als ouder alleen naar ouder dagen, waar je nog ergere verhalen hoort en wel herkenning kon vinden, maar geen structurele hulp voor de relatie en het gezin. Bovendien is er geheimhouding in de relatie van cliënt, logisch, maar ik wilde als het ware tips. Hoe gaan ze in de deeltijdbehandeling om met bepaalde dingen. Zelf vond ik het in de thuisdagen moeilijk, voelde mij vaak ongemakkelijk door manipulaties en verdraaiingen, hoe tackle je dat en wordt de relatie eerlijker. Dat had ik graag willen leren. Maar zoals je schrijft, daarop was de instelling niet gericht.
Ik ben benieuwd naar je boek Thea.
Hallo Betty,
Het klopt wat je zegt. Dat is de ervaring van veel naasten.
Toen ik Menno Oosterhoff interviewde voor mijn boek vond ik dat een eyeopener. Ergens verwachten we binnen de GGZ dat we als naasten leren hoe we er mee om kunnen gaan. Binnen de somatische (lichamelijke) zorg wordt niet verwacht. Daar wordt je betrokken in uitleg van praktische zorg als dat nodig is.
Ik merk dat ik er wel iets van vindt, maar we hebben ook te maken met de realiteit van ons zorgstelsel.
Ik ben blij dat ik op mijn manier naasten kan helpen en dat dit gewaardeerd wordt. En eigenlijk kan het fijn zijn om dat helemaal los te koppelen van de persoon met de diagnose, zodat het echt over de naaste kan gaan.
Alle processen waar je als naaste in zit en hoe je daarmee om kunt gaan, beschrijf ik in mijn boek.
Hartelijke groet van Thea