dipje of DIP?

Twee lettertjes minder. Wat een groot verschil!

Hoe vaak gebruik jij verkleinwoorden?
Het is iets dat in onze taal veel gedaan wordt. Soms tot grot ergernis van anderen.

Ik merk dat ik zelf soms de neiging heb om teveel verkleinwoordjes te gebruiken.

Een koekje eten, klinkt toch anders dan een koek eten.
Ik heb nu een kopje koffie naast mij staan, terwijl het gewoon een flinke mok is.
Met mooi weer pakken wij graag een terrasje. Dat blijkt altijd een terras te zijn, waar voldoende ruimte is en ook andere mensen zitten.

Verkleinwoorden. We gebruiken ze niet voor niets. Het is bedoeld om iets letterlijk kleiner te maken.
In mijn coachkamer praten we hier vaak over. Zo ook in deze relatiesessie.

Hij : ‘Ik had een dipje’.
Ik: ‘Een dipje of een DIP met hoofdletters?’

Zij knikt heftig met haar hoofd.
Hij kijkt even moeilijk, want het is best confronterend.
Vanaf dat moment heb ik in de sessie het dipje consequent DIP met hoofdletters genoemd.

Hij voelde zich meer serieus genomen.
Zij was opgelucht omdat het er nu werkelijk mag zijn.

Twee lettertjes minder. Wat een groot verschil.

Misschien herken jij het ook: een gevoel dat je wegdrukt, alsof je een strandbal onder water houdt. Dat kost kracht. Maar zodra je de bal loslaat, kan hij drijven en kun je hem bekijken. Pas dan kun je kiezen: laat je hem liggen, geef je hem een zetje, of loop je eromheen?

In de Boonstra-methode gaat het om anders te kijken naar jezelf, de ander en situaties. Dat kun je alleen doen als het er werkelijk mag zijn.

Welke dipjes in jouw leven verdienen eigenlijk hoofdletters?