Als ik beweeg – hoe klein ook – beweegt de ander mee

Het is jaren geleden dat Thea tegen mij zei dat ik iemand anders ook best iets voor me mocht laten doen. En daar had ze natuurlijk gelijk in. Als alleenstaande moeder was ik gewend dingen zelf te doen. Ik kon dat kopje thee best zelf van de tafel pakken, ook met mijn kind op schoot. En dat ging me prima af vond ik zelf.

Inmiddels zijn we heel wat jaren verder, en sinds kort ben ik, na een lange relatie, weer alleenstaande moeder. Ik kwam, na het beëindigen van deze relatie, in een emotionele achtbaan terecht. Ik kan dit zelf, want jaren geleden lukte me het immers ook. Maar….móet ik dit proces alleen door, of mag ik ook hulp vragen? Of misschien beter gezegd: Mág ik het mezelf gunnen dat anderen mij helpen? Ja, dat mag ik! En met wie kan ik dat proces dan beter aan gaan dan met degene wiens uitspraak van jaren geleden me altijd is bijgebleven? Bij Thea dus. Haar aanbod om bij haar een traject te volgen greep ik met beide handen aan.

Ik ging er open in. We zouden gaan werken aan thema’s die me in de toekomst helpen in relaties met mensen die me dierbaar zijn. Thea leerde me lost te laten. Je kunt nu eenmaal niet altijd controle hebben. Laat het maar gebeuren. En heb je hulp nodig? Gun het een ander je die hulp te geven. Dat is niet alleen goed voor jezelf, maar ook voor de relatie met die ander. En als ik daarin beweeg, hoe klein ook, beweegt die ander met me mee. En dat laatste gaat nog bijna vanzelf ook, dat heb ik inmiddels al mogen ervaren. Samen keken we naar wie ik ben, naar hoe het leven me gevormd heeft. Hoe ervaringen van vroeger van invloed zijn op mijn handelen van nu. En hoe ik dingen ook anders kan doen en kan bekijken. Erg leuk en vooral leerzaam om dat samen met Thea te doen.

Thea, nogmaals dank voor de manier waarop je me gedurende het traject gecoacht hebt. Het heeft me veel steun gegeven.

Hannah